Hanna Hoogenraad
Promovenda aan de Vrije Universiteit Amsterdam
Bijbelcommentaren nemen verschillende vormen aan om de betekenis van de Bijbel te definiëren en uit te leggen. Van de zevende tot de dertiende eeuw na Chr. werden veel Syrische verzamelwerken of bloemlezingen geproduceerd waarin de samenstellers hun eigen selecties maakten uit werken van verschillende auteurs en tijdsperioden. Hierbij was het doel van de samenstellers om passages uit eerdere commentaren en andere literaire bronnen op te nemen die zij het belangrijkst vonden. Eerder onderzoek toonde aan dat de Syrische commentaren op sommige plaatsen Griekse lezingen bewaren die verloren gegaan zijn in de Griekse traditie. In deze lezing kijken we naar Syrische Bijbelcommentaren op Romeinen uit de zevende tot negende eeuw die daarmee aanzienlijk ouder zijn dan Griekse manuscripten, waarvan de vroegste dateert uit de tiende eeuw. We bespreken voorbeelden van passages uit de Syrische commentaren die in de Griekse traditie niet (volledig) zijn overgeleverd, terwijl we stilstaan bij wat de commentaren onthullen over het proces van samenstellen.
Dr. Mark de Kreij
Universitair docent Oud-Grieks en Papyrologie aan de Radboud Universiteit
Als we in handboeken lezen over de Oudheid in het Middellandse Zeegebied, is het soms moeilijk voor te stellen waarop zulke grote verhalen eigenlijk gebaseerd zijn. Lang vormden de Griekse en Romeinse geschiedschrijvers zelf de voornaamste bron, maar sinds de 19e eeuw is er een belangrijke bron bijgekomen: papyri uit Egypte. Toen steeds meer van deze snippertjes uit de woestijn gelezen werden, begon zich een veel vollediger beeld af te tekenen van de Grieks-Romeinse samenleving in Egypte. In deze workshop zal worden uitgeweid over het vak van de papyrologie, en aan de hand van ongepubliceerde fragmenten zal worden gedemonstreerd hoe papyri steeds weer nieuwe verhalen over de Oudheid kunnen vertellen.