Kerkelijk centrum
Kerkplein 20
Dr. Koen Donker van Heel
Universitair Docent Demotische Papyrologie, Universiteit Leiden
In het dorpje Deir el-Medina stond zo rond 1142 v. Chr. een zekere mevrouw Naunachte voor de plaatselijke rechtbank om een verklaring af te leggen over haar erfenis. Ze was op dat moment al stokoud, misschien wel tachtig, en we moeten ons de situatie als volgt voorstellen. We zien een rechtbank van een ongebruikelijk groot aantal mannen, geen vrouwen, hetgeen vermoedelijk het belang van de verklaring onderstreepte. Naunachte staat ervoor, misschien samen met haar echtgenoot. Al haar acht kinderen zijn aanwezig, met aanhang. Misschien was het wel een openluchtzitting en stond het hele dorp eromheen, want ze hadden nog geen tv en internet. Trammelant bij de buren, altijd leuk. Wat Naunachte te zeggen had was niet mals, zoals dat nu eenmaal gaat bij de verdeling van een erfenis, en sommige van haar kinderen zullen haar daarom een
vuile blik hebben toegeworpen. Over haar verklaring en de nasleep ervan valt een heel herkenbaar, menselijk verhaal te vertellen